Een thuiszorgverlener in Wittem
met zeker zo'n zeventien ritten:
‘Meer geld geeft weer net
de handen aan ’t bed
die anders in ’t haar zouden zitten.’

Een schaapherder, wonend in Helle,
durft nu al een oordeel te vellen:
‘Het is hier geen woud!
Je ziet, dat gaat fout.
Ze moeten geen sprookjes vertellen.’

‘Die man zit’ zegt iemand uit Boomen,
‘nu hij van de schrik is bekomen,
natuurlijk vol spijt
dat hij indertijd
geen Volkswagen Golf heeft genomen.’

Ik ken een stoffeerder in Witten,
heel druk ja, (en vrouwlief maar vitten:
‘Je hebt een gezin!’)
die thuis ook nog in
een moeilijk parket blijkt te zitten.

‘Je zal zo’ zegt iemand in Giessen,
‘natuurlijk veel ruimte verliezen,
dat heb je wel door,
vandaar dat ze voor
de vorm van een orgelpijp kiezen.’

‘Hè kwam naah me toe joh, zo’n grote,
weis eâhs op z’n bùik, had geflote
en toen op z’n mond.
Dus ik keek 'ns rond
en zè toen: ‘De Febo ja! Lange Potûh!’

Een Topslager in Sprang-Capelle
zegt: ‘Schat, zal ik Landal eens bellen?’
Zij: ‘Nu? Zo lukraak?
Maar wat met de zaak?’
‘Dat zal ik je daar wel vertellen…’

‘Het wintert,’ zegt iemand in Ruiten,
‘dus dan is het koud jongens, buiten.
Nu geef je ze stro,
maar waarom toch zo
te hooi en te gras, die besluiten?’

‘Dus opgelet!’ klinkt het in Strijen
tot darren en werksters in rijen.
‘Ik waarschuw één keer:
Geen hommeles meer,
want anders dan komen we bij je!’

Een postbode, rijdend in Zoelen:
‘Wat of ze daar ook mee bedoelen,
die kou, wind en guur,
je blijkt na een uur
gegarandeerd niets meer te voelen.’

‘Dan is dus’ zegt iemand in Heeten,
‘gebleken na jarenlang meten,
de stand loopt terug
van bij, vlieg en mug,
gaan jullie ze ook nog eens eten!’

‘Dat is’ zegt een veger uit Mook, ‘een
‘gevolg van de haard niet goed stoken.
Meer zuurstof, denk na!’
Ik snap dat wel ja.
Bij hem moet de schoorsteen ook roken.

‘Dat werkt’ zegt een vrouw in Bourtange,
‘perfect! Na een weekje rondhangen
zal ieder weer naar,
da’s mooi voor mekaar,
zijn eigen huis t’rug gaan verlangen!’

‘Kom op,’ poogt een opa in Emmen
de gekte een beetje te remmen,
‘doe effe normaal.
Met jas, trui en sjaal
is deze beer prima te temmen.’

‘Het is wat?’ zegt iemand in Dalem.
‘Geen Arendsoog meer, dat is balen.
Racisme ten top,
hoe kom je er op!
Nee, echt indianenverhalen.’

Een ambtenaar, wonend in Demen,
gaat niet naar de sneeuw, geen problemen
met kou onderweg.
‘Maar nu je ’t zo zegt,
een deken of dekbed meenemen…’

‘Da’s logisch’ bromt iemand uit Rheeze
die dit in de krant zat te lezen.
‘Dat doen ze heel goed.
Je weet toch, je moet
voor chickies in Barneveld wezen.’

‘Nou pa,’ hoort een vader in Peize
die ’t vallen steeds buiten de prijzen
van Sven, Koen en Knegt
niet snapte (‘Wat slecht!’)
‘dan kunt u uzelf gaan bewijzen!’

‘De zeearend is opgedoken!’
‘Gebruik eens een bokje bij ’t koken!’
‘Geen KFC-kip!’
Maar ’t mooist toch, met stip:
‘De Russische beer losgebroken!’

Dat jij een familie uit Hegge,
op weg naar de zon, uit moet leggen:
‘We staken.’ O strop.
Durf dan eens ‘Kop op,
u hebt toch vakantie!’ te zeggen...

‘Het was’ zegt een schaatsfan in Lisse,
‘november, geloof ik, dat Visser
een droom had, misschien
Pyeongchang straks, eens zien…
En kijk nu, dat wonder, het is er!’

‘Je zou’ zucht een purser in Zoelen,
‘ze soms door ’t toilet willen spoelen.’
‘Maar papa, is dat
dan ook misschien wat
piloten met ‘luchtzak’ bedoelen?’

‘En dat’ roept een schaatsfan in Onnen,
‘terwijl we pas net zijn begonnen!
Na goud, zilver, brons,
verheugen we ons
omdat Patrick Roest heeft gewonnen!’

Een deelnemer, wonend in Vinkel,
haalt snel nog een fles in de winkel.
Hij had net, heel kien,
op Google gezien:
op zondagen mag je wél drinken!

‘O o…’ zucht een man in Kapelle.
‘Dan zal ik je nu vast voorspellen,
die gaat er straks aan.
Je kan met zo’n baan
zelfs geen halbe waarheid vertellen.’

‘De Lier!’ roept een man in Noordgouwe.
‘Ja, Westlanders hè? Zwarte klauwen
maar harten van goud.
En wordt het té koud,
gaan zij d’r een kassie op bouwen!’

‘Die zijn’ zegt een fan in Broekzijde,
‘straks al aan de race vóór het rijden.
Met kramp aan de start
en daarna zó hard...
Dat worden echt heel snelle tijden.’

Een rottige kies in Noordgouwe
ziet niet slechts gebrek aan vertrouwen
maar noemt het veeleer,
(‘Dat zie je wel meer’)
een clash tussen mannen en vrouwen.

‘Ach joh,’ zegt een man in Schoonheten,
‘dat kon je toch allemaal weten?
Vanwaar dit rumoer?
Zeg zelf, wat een boer
niet kent… Nou? Dat wil hij niet vreten!’

‘Terecht hoor,’ zei iemand in Swolgen,
zelf jaren verslaafde, verbolgen.
‘Al ben ik wel zeer
benieuwd nu wanneer
de makers van smartphones gaan volgen.’

‘Er is’ zegt een man in Almere,
‘in elk geval dit van te leren,
tenminste, wie 't ziet:
Dit is het failliet
van steeds maar weer privatiseren.’