Kom jij bij zo’n brug, staat-ie open.
Heb jij weer. Eerst sta je te hopen
de cartridge is op,
dan blijkt dat (o strop!)
de printer weer vast is gelopen!

Een Sanddman in Sebaldeburen
ziet ons straks dus briefpost versturen
die hij dan bestelt
voor heel weinig geld.
‘Ja, leuk hoor, maar ‘k voel het wel schuren…’

‘Ja echt,’ zei een man in Maarheeze
die dit in de krant zat te lezen.
‘Dat klopt als een bus.
En ’t ergst blijkt nu dus
het licht van de koelkast te wezen.’

Een heel verliefd stel uit Gerheggen
dat dolgraag hiermee wilde zeggen:
‘Ik blijf je steeds trouw’
vindt dat men maar gauw
weer slotgrachten aan moet gaan leggen.

Een ex-junk, woonachtig in Wijchen:
‘Het blijkt er soms niet om te liegen
hoe echt joh, zo’n trip,
want net als die kip
dacht ik dan ook dat ik kon vliegen.’

‘Het is’ zei een man in Veenwouden,
die graag in de keuken wat brouwde,
‘nu net alsof zij
(die kippen dus) mij
een spiegelei voor willen houden.’

‘Dus mensen,’ zegt iemand in Heure,
CU-lid, ‘nu niet langer zeuren!
Geloof niet te klein.
Want water bij wijn,
wie weet wat er nog gaat gebeuren.’

‘Wees blij,’ zegt een man uit Almere.
‘Ik weet wel, ’t was heel lang formeren,
maar niet zo naïef.
Het alternatief
is dat er dictators regeren.’

‘Het lijkt’ zegt een man in Abshoven,
‘m’n moeder wel, niet te geloven.
Dan kwamen we thuis
en waren in huis
de meubeltjes weer eens verschoven…’

‘Hij was,’ zegt een vrouw uit Abcoude,
‘zo bleek vaak, voor dit ambt een gouden,
aimabele man
en heel Amsterdam
heeft daarom ook van hem gehouden.’

’‘Wat eng!’’ riep een dame uit Borger.
Ik sprak haar toevallig vanmorgen.
’Hè bah, dat geschiet,
dat hoeft van mij niet.
Ik laat het voorlopig bezorgen.’’

‘Best lastig’ zegt iemand uit Drachten,
‘want reizigers jagen en jachten.
Je krijgt wel direct
de uitslag, perfect.
Daar hoef je dan niet op te wachten.’

‘Wie zelf ooit’ zegt iemand uit Zijpe,
‘gepuberd heeft zal het begrijpen.
Heb lief die pompoen!
Want weet je nog toen?
Je gêne, de spiegel, het knijpen?’

‘Je krijgt,’ zegt een boer in Tilligte,
‘wanneer ze ons niets meer verplichten,
meer aanbod dan vraag,
dus prijzen omlaag
en overal zure gezichten.’

‘Benieuwd wie’ zegt iemand in Veere,
‘dat Spaanse geweld gaat bezweren.
En juist deze week!
Men zal in de streek
rond Leiden ontzet reageren.’

‘Haha!’ lacht een dame in Schagen.
‘Natuurlijk, ook ik heb mijn vragen,
maar toen ik die dag
dit fotootje zag…
Ze hebben me weg moeten dragen!’

‘Het is in’ zegt iemand uit Borger,
‘de schoot van de toekomst verborgen,
maar, denk ik dan toch,
wellicht zal ze nog
één optreden mogen verzorgen.’

Twee koeien op stal in Geneijgen
zien zuchtend de toekomst al dreigen.
‘Dat wordt weer geklier.
Dik kans dat de stier
daar ook energie van gaat krijgen…’

Een ree had de benen genomen,
zich schuil houdend tussen de bomen.
De weg was versperd,
maar 't hijgende hert
was toch aan de jagers ontkomen.

‘Niet echt iets’ zegt iemand in Loenen,
‘waarop je je trots kan beroemen.
Ik denk, deze keer
een reden temeer
om Utrecht de Domstad te noemen.’

‘Geweldig!’ Een man in Bourtange
is heel enthousiast, vol verlangen
naar Zeeland te gaan.
‘Hij is, neem ik aan,
met acht open armen ontvangen?’

‘Zeg zelf,’ zei een schaker in Veere,
‘de paardensprong zou je niet leren,
je wist ook niet wat
pionnen zijn, mat,
of wat men bedoelt met rokeren!’

En nu moet een diender uit Cuijk een
halfjaar nog die polo’s gebruiken.
Nou, die is niet blij.
‘Het ergste,’ zegt hij,
‘je denkt steeds weer onraad te ruiken.’

‘Hallo!’ hoort een jongen uit Ooijen.
‘Wat doe je! Jij bent ook een mooie.
Misschien heb je haast,
maar ’t mag er niet naast!
Zeg, zou je ’t in mij willen gooien?’

Twee homeopaten in Demen
die flink wat genezingen claimen
vertellen dus net
dat zij ‘t advies met
een korreltje zout zullen nemen.

Een puffende man in Capelle,
zijn broekknoopje los, die ging knellen,
(‘O jongens, ik plof!’)
vroeg zich wel af of
dit hemel of hel voor moest stellen.

‘Je weet’ zegt een vrouw in Ameide,
‘waar deze berichten toe leiden?
Dat mensen massaal,
u, ik, allemaal,
er lekker mee uit zullen scheiden.’

Het nieuws bracht een echtpaar in Assen
toch eventjes in een impasse,
want hij zei: ‘Zeg schat,
betekent dit dat
ik thuis ook weer staande kan plassen?’

‘Ja, lekker,’ bromt iemand in Petten
Hij had niet echt op zitten letten.
‘Dat lukt mij dus nooit!
Hoe zou ik hem ooit
weer goed in elkaar moeten zetten?’

Het lef joh, om remmers te kopen
en dat je bij thuiskomst moet hopen
op instinken! Man,
bij mij zou het dan
echt dun door de broek zijn gelopen…

Een boertje in Koufurderigge
beaamt het, hij voert net zijn biggen.
‘Dat klopt ja. Heel sneu,
want ík heb apneu
maar zíj gaat daar wakker van liggen.’

’Voorzichtig,’ zei iemand uit Rhenen,
‘geen geintje hoor, mocht u dat menen.
Je eelt gaat wel weg
maar heb je echt pech
dan zijn ook je voeten verdwenen!’

‘Vanzelf,’ zegt een vrouw in Slenaken,
‘frauderen, dat kun je niet maken.
Maar ja, zo’n kliniek,
dan richt mijn kritiek
zich toch op iets andere zaken.’

Proberen? Ik weet wel een goeie:
Je kleuter van vier zit te knoeien
met verf en een kwast,
zeg dan: ‘Super, gast!’
Nou, wedden dat jij hem ziet groeien?

Een vrouw met bestemming Terbregge
heeft even nog iets uit te leggen.
De hele tram hoort,
mobiel aan d’r oor,
haar ‘hartstikke winderig!’ zeggen.

Een man in het mooie Boerakker,
met slapen toch vaak al een stakker,
zei: 'Geef maar saté.
Geen haanburger, nee.
Dan ben ik straks nóg eerder wakker.’

Een jager in ’t Gelderse Vorden
brengt haastig zijn spullen op orde.
Ook hij is het zat.
Hij snapt heel goed dat
de mensen er Gallisch van worden.

‘Ik wil’ zegt een weerman in Schagen,
‘u waarschuwen: Ga het niet wagen
te schelden op ’t weer
in ons land. Nooit meer.
Wij hebben hier echt niks te klagen.’

‘Je hoort’ zegt een man in Gerheggen,
‘vaak “geen bericht, goed bericht” zeggen,
maar zoals je ziet,
soms klopt dat dus niet.
’t Waarom hoef ik niet uit te leggen…’