Een gedicht uit het zand, zeep en soda tijdperk!

Met een waarheid als een koe!

'Ik ben ik...'
 
Wanneer ik thuis kom na 'n bezoek
aan één van mijn vriendinnen
krijg ik altijd meteen de neiging
een "schoonmaak" te beginnen
 
Want Ans werkt zo voorbeeldig
gaat nooit over de schreef
haar huis is een modelwoning
er ligt geen matje scheef

Van kelder tot de zolder
zie je een glans-geflonker
Het lijkt me, als ik daar geweest ben
hier elke keer zo donker...
 
Maar als ik thuis kom van een ander
De "anti-wrijfwas-Lien"
dan vind ik dat ik hier mijn boeltje
nog best kan laten zien
 
Want Lien poetst niet zo veel
Lien neemt het niet zo nauw
maar toch is zij (evenals Ans ! )
een hele lieve vrouw !

Haar meubels glimmen nooit
terwijl haar kasten puilen
Maar ieder die in nood zit
komt daar om uit te huilen
 
Wat ik hiermee nou zeggen wil ??
Kijk nooit wat anderen doen
Een stofdoek kan geen maatstaf zijn
voor normen en fatsoen
 
Ik moet geen Ans zijn en geen Lien
(hoewel 'k er soms op mik...! )
Laat elk van ons zijn best doen
en denken "IK BEN IK " 

was getekend: een huisvrouw

(schrijfster onbekend)