Het was me het weekje wel… Soms heb je van die tijden, dat je van het één in het ander terecht komt! Dat je van voren niet weet, dat je van achter leeft. En zo’n week had ik vorige week, Klaas op educatieve reis, luizencontrole, pleinwachtvergadering, sluitvergadering kippenclub en op de catwalk… Met natuurlijk als klap op de vuurpijl, vrijdag de dertiende mijn verjaarspartij! Alweer vijfenveertig lentes jong of oud het is maar hoe je het bekijkt (zie plaatje). Nu ik halverwege de veertig ben gekomen, voelt het toch ineens wel geheel anders. Een zeg maar: ‘Op naar de vijftig gevoel’. Of zoiets…

Ik maak me niet meer zo druk. Ik bouw geen luchtkastelen meer en heb niet meer zoveel dromen. We zijn gesetteld, hebben huisje, boompje, beestje en zes kinderen. Waarvan één zelfs al aan de verkering. Tja, ik ben al aardig verzadigd en begin zo’n beetje meer achterom dan vooruit te kijken. Heb geen drang nog van alles te moeten, te kunnen of te leren en uit het leven te halen, maar geniet meer en bewuster van de kleine dingetjes in het leven. Van het hier en waar het leven -met alle blijde en verdrietige ervaringen- me het nu heeft gebracht!

Klinkt misschien saai en übertruttig? Of word ik dan nu toch echt oud? Met nog een vetrolletje meer, hier en daar een rimpel en laten we het over mijn zilveren haren maar niet hebben... Nee hoor, ik ben niet zo veeleisend meer en het leven is er beslist niet saaier door. Maar ik ben gewoon gelukkig met Kees als mijn allerliefste maatje, de kinderen, de kippen, de katten, ons huisje en het boompje.

Ik heb weer een fijne verjaardag gevierd en ben weer optimaal verwend. M’n kamer is één bloemenzee, er staat weer een verse fluitende kabouter (van de kinderen) bij de achterdeur. Ik kreeg een prachtig boekje 'Lichter door het leven voor moeders' van natuurlijk de kinderen. De brievenbus puilde uit met felicitaties! En van Kees -last but not least- kreeg ik een prachtige nieuwe fiets! Natuurlijk, een omafiets. Hoe toepasselijk, laten we maar zeggen gekocht op de groei, ik hoop er namelijk de komende vijf en veertig jaar weer mee vooruit te komen.

Zaterdag natuurlijk direct samen met Kees een proefritje gemaakt naar het gezellige Delft. Gebanjerd langs de grachtjes..Heerlijk op een terrasje op de Markt gezeten voor een cappuccino en natuurlijk mensen gekeken. Kijk dat is pas genieten, dat zijn van die kleine, buitengewone, gouden geluksmomentjes. En tenslotte: het Mooiste moet nog komen…