Een atheïst maakte eens een boswandeling en bewonderde zijn omgeving. ‘Wat een schoonheid! Die majestueuze bomen! Die lieftallige dieren! Wat een prachtig product van de evolutie!’

Toen hoorde hij iets ritselen in de bosjes. Hij keek om en zag een enorme grizzlybeer op zich afstormen. Hij rende de longen uit zijn lijf, maar de beer was sneller en dreigde hem in te halen. Toen struikelde de man. Hij zag de beer boven zich uittorenen, de klauwen klaar om de genadeslag uit te delen. ‘O mijn God!’ schreeuwde de atheïst… En alles kwam tot stilstand.

De beer bevroor. Het bos was muisstil. Zelfs de rivier stroomde niet langer. Er verscheen een helder licht uit de hemel, en de man hoorde een stem: ‘Je hebt mijn bestaan altijd ontkend, gelooft niet dat Ik de Schepper van de hemel en aarde ben, en nu moet ik je uit je problemen helpen? Ben je nu opeens christen, dat je mijn hulp vraagt? Is dat niet vreselijk hypocriet?

De atheïst antwoordde: ‘Ja, dat is inderdaad wel zo; ik ben geen christen. Maar misschien kunt U de beer christelijk maken?’ ‘Goed.’ zei de stem.

De tijd begon weer. De rivier stroomde, het bos ritselde en het bijzondere licht verdween. De beer vouwde zijn klauwen, boog zijn hoofd en sprak: ‘Here, zegen deze spijze. Amen.’

(Aldus 'Luid & Duidelijk' kalenderblaadje)