Vanmiddag stond ik bij Zeeman in de rij voor de kassa om mijn panty's af te rekenen. Ik wiebelde wat van het ene op het andere been en ik hoorde de caissière vragen aan een vrouw die afrekende of ze een plastic tasje wilde. Waarop zij heel verontwaardigd en bits reageerde: ‘Ja, natuurlijk! Hoe zou ik het anders mee moeten nemen?’ De caissière bloosde, glimlachte toen en vertelde dat ze dat vanaf vandaag de klanten moet vragen. Want, de tasjes zijn vanaf nu niet meer gratis! De klant had ook haar man bij zich en bij hem schoot dit in het verkeerde keelgat. Hij had duidelijk zijn dag niet.

‘Papier, karton, plastic, blik… al het afval wordt bij ons thuis gescheiden!’ Zijn vuist in de lucht. En ik dacht:  ‘Heel goed meneer!’ En toen raasde hij verder: ‘Worden we hier nu op deze manier voor beloond?! Belachelijk! Belachelijk! Belachelijk!’ riep hij uit. Ze hadden net een paar sokken gekocht voor een appel en een ei en met die sokken onder de arm verliet het paar stiernijdig de winkel. Want voor een plastic tasje wilden ze absoluut niet betalen.

Ik heb het even opgezocht, maar in Nederland gebruiken we bijna 25 miljoen kilo aan plastic tasjes per jaar. Dat staat gelijk aan 260 tasjes per persoon! De grote winkelketens en de gemeenten Tilburg, Deventer en Zoetermeer slaan de handen ineen om dit aantal terug te dringen. En dat allemaal voor een beter milieu.

Een van de winkels die meedoet met de campagne is dus Zeeman. En het winkelpersoneel speelt een belangrijke rol bij het stimuleren van milieuvriendelijk gedrag. Alleen al het simpelweg vragen: “Kan het zo mee?” in plaats van “Wilt u er een tasje bij?” kan er aan bijdragen dat veel minder klanten met een draagtas de winkel uit lopen. Zo bezien kon de caissière van vanmiddag dus nog wel wat leren.

Inmiddels rekende ik mijn panty's af, ritste mijn schoudertas demonstratief open en grabbelde uit een vakje een IKEA-tasje te voorschijn. En ja, ook de tasjes van IKEA moet je zelf in elkaar zetten. En opnieuw vroeg de caissière: ’Wilt u het in een tasje?’ Ik lachte en schudde met mijn hoofd, vouwde mijn eigen exemplaar open, wapperde er wat mee in de lucht en liet mijn zonet gekochte spullen er in glijden. Zo simpel is dat. Mag het een tasje minder zijn? Met elkaar maken we het verschil!