Jaren heeft het er gehangen, jarenlang tegen de properwitte muur. Zolang als ik me kan herinneren. En dat is vrij lang. Het zwarte glimmende tegeltje in de gang in ons ouderlijk huis. Net naast de kamerdeur. En op die inktzwarte glimmende tegel, stonden drie mannenkoppen in witte lijnen getekend. Mijn ouders hechtten er vast veel waarde aan, want waarom zou je zoiets anders ophangen? Het was een in memoriamtegel met John F. en Robert Kennedey en Martin Luther King. Hoe vaak heb ik hier gedachteloos onder zitten spelen en aan voorbij gelopen? Als kind zei het me niets, maar later wist ik beter, deze mannen zijn vermoord.

Het is inmiddels al dik 50 jaar geleden dat één van de beroemdste toespraken ter wereld werd gehouden door Martin Luther King. En op vrijdagavond 6 februari zitten wij bij de film Selma. King, voorvechter van gelijke rechten voor zwart en blank. Als je die legendarische toespraak hoort zou je bijna vergeten dat hij op dat moment nog maar 34 jaar is. Zijn enthousiasme en spreektalent zijn zo sterk dat je een halve eeuw na dato nog kippenvel kunt krijgen als je ‘I have a dream’ op de trappen van het Lincoln Memorial terugziet en hoort.

In 1963 is de Amerikaanse samenleving zwaar verdeeld over wat toen ‘het negervraagstuk’ heette. Aparte bussen, aparte scholen, aparte toiletten en aparte restaurants. Met name in het zuidelijke deel van de VS doet zich de rassenscheiding het heftigst voelen. En in het plaatsje Selma worden onder leiding van dominee Martin Luther King een protestmars voorbereid van Selma naar Montgomery, waarbij absoluut geen geweld van pas mocht komen. Je schaamt je haast dat je blank bent als je vervolgens ziet hoe de Amerikaanse politie en bevolking de donkere mensen neer ziet knuppelen. Op 6 augustus 1965, bij de derde poging is het eindelijk gelukt, president Johnson ondertekent een wet die het verkrijgen van stemrecht voor iedereen mogelijk maakt.
 
Martin Luther King was een held, maar geen heilige. Met zijn sterke én zwakke kanten. Het blijkt dat King in het diepst van zijn hart vooral een dominee was. De boodschap van de film is duidelijk: hij zag verder. Hij had een droom. En zijn hele leven stond in het teken van de verwezenlijking van die droom. Martin Luther King heeft veel bereikt. Zonder hem had Obama geen president kunnen worden, om maar wat te noemen, ook al is zijn droom van broederschap voor alle mensen nog niet uitgekomen. King gaf die droom echter niet op. Bij de aftiteling van de film is te lezen, dat hij het vijf jaar later alsnog met de dood moest bekopen. In gedachten verzonken en met een brok in de keel verlaten we de filmzaal.

Die tegel in de gang van ons ouderlijk huis laat me maar niet los. Hij hangt er al lang niet meer. Toch even een mailtje gestuurd naar mijn ouders: 'Ik ben ineens heel nieuwsgierig geworden. Waar hadden jullie die tegel van Martin Luther King en de Kennedy's ooit vandaan en waarom hadden jullie die tegel hangen? Uiteraard omdat het vast ook op jullie indruk heeft gemaakt destijds?'

Wat blijkt? Ze hadden hem van een buurjongen gekregen, maar na jaren aan de muur gehangen te hebben weggedaan. Jammer. Want het verhaal gaat nu eigenlijk pas voor me leven. Met dank aan Selma. Gelukkig hebben we nog een foto.