Ik heb het niet meegemaakt… De tijden zonder wasmachine… Ik prijs me daarom ook zeer gelukkig! Met zand, zeep en soda wassen, het klinkt wel heel milieuvriendelijk. En zo’n ouderwets groen geëmailleerd ‘zand-zeep-soda stel’ prijkt wel in mijn keuken. Dat dan weer wel. Jaja, even opgelet! Dit is een degelijke huishoudelijke blog! In de eerste helft van de vorige eeuw, was zo’n set onmisbaar in je huishouden. Uit verhalen van mijn schoonmoeder heb ik begrepen dat op zondagavond de was in de week werd gezet, in een grote ketel op het vuur. Pruttelen maar en de hele maandag-wasdag waren de vrouwen, die in die tijd de was deden, bezig met boenen, bleken, spoelen en het schuren van de was. Wat een werk! Wat een ijver! Hun handen werden ruw en hun ruggen deden zeer. En dan kwam er vaak nog bij, dat het resultaat niet eens bevredigend was. Wat ben ik blij dat ik in deze tijd leef. En dat ik dus een wasmachine tot mijn beschikking heb.

Was sorteren, deurtje openen, was er in slingeren, deurtje dicht, zeep in de lade, het programma instellen en draaien maar. Een kind kan de was doen, toch?! Nu is de kleding die wij tegenwoordig dragen ook niet bepaald bestand tegen boenen en schuren. Fijne stoffen, felle kleuren, die leg je niet op een wasbord en daar zet je niet zomaar de borstel op. Daar ga je zorgvuldig mee om. Tegenwoordig kennen we geen kookwas meer, alles draaien we bijna op 40 graden. Maar tja, wordt het schoon? Tot mijn grote ontsteltenis kwam de vakantie-was stinkend uit de machine. Zweet voeten, natte honden lucht! Vooral de handdoeken. Die ik overigens gerust op de 60 graden was… Bah, hier was ik echt niet blij mee. Ik dook op internet, het medium voor al onze vragen… en wat bleek? Stinkend wasgoed met soms ook grijze strepen en bruine vlekken is een gevolg van aanwezige vetluis in de wasmachine. Nooit van gehoord! Met grote ogen en vol afschuw las ik verder... Nee, niet schrikken, het is geen levend wezentje wat overal in kruipt. Ik zie u al krabbelen achter uw oor. Maar het is een zeepbacterie die op den duur bruine en/of grijze strepen veroorzaakt en de wasautomaat vervuilt. Klonk toch wel heel vervelend!

Vetluis kan ook in de slangen van de wasmachine komen en de waterniveauregeling van slag brengen. De zeepbacterie is vaak te herkennen aan de geur uit de machine, de grijzige drab langs de rand van de trommel of aan het feit dat de was minder goed schoon wordt. Natuurlijk ben ik altijd lekker scheutig met mijn wasmiddelen, want als de was er stinkend uit komt? Dan gebruik ik toch gewoon wat meer? Maar dat is dus juist hartstikke fout! Want daar wordt die vetluis lekker mee gevoed! Dus rolde ik mijn mouwen op om de strijd aan te gaan tegen de stinkende vetluis. Ik kocht liters schoonmaakazijn en draaide de machine op 95 graden met een halve liter azijn. Vervolgens draaide ik de machine nogmaals zonder wasgoed en twee vaatwastabletten… werkt lekker ontvettend.

Hierna verzamelde ik alle donkere handdoeken en slingerde die door de wasmachine met een halve liter azijn en nam de proef op de som. En ik kan u wel vertellen ik heb de strijd gewonnen. De smerige zweetvoeten lucht is uit de handdoeken en uit de wasmachine verdwenen. De was ruikt weer engeltjes fris. Ook de wasmachine staat weer te shinen, die is vast heel blij met zo’n schoonmaakbeurt. Nu dus opletten: Niet te veel vloeibaar wasmiddel gebruiken, af en toe gewoon een was op 95 graden draaien en een slokje azijn bij de was doet ook wonderen. Uiteraard de zeeplade schoonhouden en de afvoer filter op tijd legen. Zo blijft wassen gelukkig toch een koud kunstje… en zoals ik al zei: een kind kan de was doen.