Rennend ga ik de Etos nog even binnen, haargel voor de jongens en een kleurtje voor mezelf. Ik speur alle doosjes kleurspoeling af en dan begin ik te twijfelen, was het mokka, was het karamel, bruine of blonde serie? Maar twijfelen kan nu niet, want ik heb haast. Dus beslis ik, oké, mokka, bruine serie! Het ziet er mooi uit. Zojuist nog even met Bart nieuwe schoenen gekocht en ik wil weer snel voor de koffie thuis zijn, het is vrijdagavond. Thuis gekomen zet ik de kleurspoeling in de kast en wacht het juiste moment nog even af. Daar moet je de tijd voor nemen. En zo kom ik een paar dagen later het doosje weer tegen en besluit mijn handen uit de mouwen te steken. Vóór de feestdagen nog even lekker een kleurtje in mijn haar. Het spulletje gemengd, even schudden en smeren maar.

Vervolgens voeg ik me bij de family voor de buis en laat ik het 30 minuten intrekken. Als de wekker gaat, wil ik onder de douche springen om het goedje er weer uit te spoelen. Maar laat er nu net iemand boven onder de douche staan. Ik roep dat ik haast heb, mijn haar moet gespoeld en wel nu meteen! Natuurlijk luistert hij braaf en stapt hij met het sop op zijn lijf onder de straal vandaan. Ik spoel mijn haar en behandel het na, droog het en klaar is Kees. Na het klusje voeg ik me met een kop thee weer bij het volk voor de buis. Mijn haar droogt en ik denk bij mezelf: zo, dat is alvast gebeurd voor de feestdagen. Als ik even later naar het toilet ga en lopende weg mijn haar bekijk in de spiegel, schrik ik me echt een ongeluk! Ik ren naar de kamer, draai het licht wat feller en roep: ‘Zien jullie helemaal niets? Hadden jullie me niet kunnen waarschuwen?’ Er gaat uiteraard een hard gelach op, wat had ik anders kunnen verwachten? En één van mijn schatjes roept: ‘Mama is een gothic !!!’ Kees z'n blik zegt genoeg. Hij zwijgt.

Nee zeg, daar word ik pas echt blij van. En zo stapt Kees aan het eind van de avond met zijn nieuwe gothic-vrouw in bed. Want ja, gedane zaken nemen geen keer. En zeker deze avond niet meer. Als ik de volgende morgen met een angstige blik in de spiegel kijk, wordt mijn schrik nog groter. Ik heb een heel bleek gezicht bij die donkere zwart/rode heksenhaarkleur. Maar als ik later op de koffie ben bij mijn ouders, vindt mijn zus het prachtig en vraagt mijn moeder of ik in de rouw ben. Fijn zulke opmerkingen. Tja, als je haar maar goed zit! Zo loop ik nog lekker een weekend vol met verjaardagen door, waar ze me niet meer herkennen. En kijkt een ieder in de kerk me gek aan en ben ik er helemaal klaar mee! Ik kijk op internet en ga op zoek naar een oplossing. Wat een ellendige verhalen kom ik daar tegen, daar knap ik beslist niet van op. Ik smeer mijn droge haar in met shampoo en laat het een half uur in trekken. Baggerwater spoel ik uit mijn haar, maar het resultaat is niet naar mijn zin.

Ik spring in de auto en rijd naar de drogist voor een doosje ’hair colour remover’ en zet het stiekem in het douchmeubel. Pas na het avond eten kondig ik aan dat ik uitgebreid in bad ga en raap ik al mijn moed bijeen. Als ik hier maar goed aan doe, straks heb ik helemaal geen pigment meer in mijn haar of wat te denken van een kroeskop of erger, straks word ik nog kaal! Ik meng de goedjes, smeer het met handschoenen in mijn haar en knoop een pedaalemmerzak om mijn hoofd. Heel relaxt neem ik plaats in bad en om de tijd te verdrijven lees ik een boek… Maar owee, wat stinkt dat gif! Het lijken wel rotte eieren. Natuurlijk kan ik me niet concentreren en gooi ik mijn boek weg en leer ik de informatie folder zo’n beetje uit mijn hoofd. Laat ik het rotte-eieren-goedje een half uur of een uur in trekken en ik denk, wat als… Kortom spannend!!!

Minuten kruipen voorbij. Na vijftig minuten ben ik er klaar mee en trek ik de zak van mijn hoofd. En begin ik te spoelen, te spoelen en nog eens te spoelen. Ik volg de informatie uit de folder op en behandel mijn haar na. De klus is geklaard, maar ik durf geen blik in de spiegel te werpen. Maar goed, mijn haar is in elk geval niet opgelost en het voelt ook niet aan als touw. Ja, ik kan mijn kop wel in het zand steken, maar daar word het ook niet beter van. Dus als ik me heb aangekleed, kijk ik in de spiegel en het is echt verbazingwekkend. Alle verf is uit mijn haar en ik heb mijn eigen kleurtje weer. Niet te geloven! Ik ben echt héél erg opgelucht!  Vanmorgen op de koffie bij mijn ouders, is er niemand die ziet dat mijn haar weer ontkleurd is. En als ik vervolgens vraag: ‘Zien jullie niets aan mij?’ roepen ze: ‘Je haar, je kleur is eruit!!!! Wat jammer, het stond je juist zo leuk!’ Maar ik denk er anders over. Ik haal opgelucht adem, mijn haar zit weer goed...